Tijd om aan het eten te beginnen, denk ik bij mezelf. Eerst schenk ik mezelf een glaasje frisdrank in voordat ik alle groenten op het aanrecht leg. Ik begin met de courgette, de paprika en vervolgens de uien.
Die zijn het verraderlijkst vind ik altijd.
Terwijl ik de ui snijd, neem ik een slok van mijn drinken. Dat is de grote vergissing.
Voor ik het weet zijn mijn handen geklemd om het heft van het mes waar ik geen controle meer over heb. Verbaast kijk ik langzaam naar beneden. Ik zie de punt van het mes niet meer. De rest van het mes wijst naar mijn buik.
Ik ben te verdwaast om iets te voelen.
Waarschijnlijk is dat de shock.
Oei. Zat er iets in het drinken?
(verdwaast- verdwaasd…)
Nee, ik weet niet wat het was (het is naar waarheid geschreven). Ineens stond ik daar met dat mes in mijn hand, ik kan het nog steeds nauwelijks geloven. Wel een goede inspiratie voor 120w