De klap die dat ding ooit heeft veroorzaakt is vele malen harder dan de dreun die hij nu ’s nachts geeft als hij koel, afgedankt mijn bed wordt uitgeschopt.
Het is een granaathuls die mijn vader in de oorlog als dwangarbeider in de fabriek in Bremen heeft gedraaid tot een warmwaterkruik. Een beunhaasje. Als ‘de mof’ erachter was gekomen…
Misschien was hij wel van een granaat die mijn vader net had gemist, en had hij hem later ’s nachts verwarmd. Hoe tegenstrijdig kan iets zijn.
Als een granaat mijn vader had geraakt, dan was die huls nimmer een kruik geworden, dan had die nooit in het bed van zijn ongeboren zoon gelegen.
De kruik verwarmt, die gedachte maakt me ijskoud.
@Han. Mooi stukje. Dat zonder meer.
Maar zonder kinderachtig of gelijkhebberig te willen zijn; ik kom toch weer terug bij onze discussie van gisteren. Uitgeschopt. Zo zou ik het ook schrijven, maar volgens jouw theorie (die je gisteren verdedigde) gaat de kruik richting vloer, misschien richting wand, desnoods richting plafond. Maar het zou dus uit geschopt moeten zijn, zoals jij gisteren stelde. Nogmaals, ikzelf zou uitgeschopt hebben geschreven, net als jij nu doet.
@Ewald. Ik heb lang getwijfeld en me rot gezocht, maar een antwoord heb ik niet echt kunnen vinden. Toch meen ik een verschil te voelen met bijvoorbeeld de straat in of uit rijden. omdat hier expliciet een richting wordt bedoeld. Bij ‘mijn bed wordt uitgeschopt’ zie ik dat niet precies zo. Dat voel ik meer als een verwijdering, zoals je schoenen uitschoppen.
@Han. Hier kunnen we eindeloos over blijven discussiëren. Laten we dat maar niet doen. We hebben beiden onze mening gegeven. Taal is geen exacte wetenschap en misschien daarom juist zo boeiend en verdomd interessant.
@Ewald. In dit geval is het denk ik een gevoelskwestie. Je ziet veelvuldig bij dit soort kwesties dat de taalgeleerden die de regels hebben opgesteld het niet altijd met elkaar eens zijn. Ik vind het best interessant, maar je moet er inderdaad ook een punt achter kunnen zetten.