Het mistte in Almere Haven. De flat bij de havenmonding stak boven een eindeloze wattendeken uit. Code Wit. Autorijden of fietsen, het was onverantwoord met slechts enkele meters zicht. Thuisblijfweer, laat staan weer om met een boot het Gooimeer op te gaan.
De havenmeester deed net zijn ronde langs de kade toen hij de schelle bel hoorde. Een ouderwetse mistbel? Het geluid kwam van het water. Welke gek wilde nu de haven invaren?
De bel klonk snel luider. Daar! Een grote driemaster prikte door de mist. De gehavende zeilen nog niet gestreken. Die kapitein was gek. Zo crashte hij op de havenrand, kurkenzakken of niet.
‘Strijk je zeilen!’ gilde de havenmeester.
‘Wat is er, schat?’ vroeg zijn wakker geschrokken vrouw.
leuk slot!
Wat alle codes van onze weermannen al niet aanrichten… zelfs in je slaap nemen ze de regie over!
Door de gehavende zeilen dacht ik even dat Johnny Depp op het dek zou verschijnen.
Met plezier gelezen.