Aan alles komt een einde. Moeders wasmachine wordt vervangen door een nieuw exemplaar. De heer Vreeswijk legt nog even zijn hand op het bovenblad en zegt: ‘Bedankt voor al die jaren.’
Behalve hijzelf is ‘Poes’ nu nog de enige levende in huis die moeder heeft meegemaakt.
Poes is een kater die was aan komen lopen. Maar moeder vond dat er wel wat meer vrouwenbloed in huize Vreeswijk mocht stromen.
‘Alstublieft. Samen delen,’ zegt de heer Vreeswijk tegen de sjouwende jongens en hij geeft vijf euro.
Als de nieuwe machine staat te draaien, is het alweer tijd voor Poes om te eten.
‘Poes, eten! Poes…? Je hebt altijd zo’n honger. Waar ben je?’
– wat maakt die wasmachine een vreemd piepend geluid…
Het gaat van kwaad tot erger. De heer Vreeswijk begint zo langzamerhand een gevaar voor zijn omgeving te worden.
@Ewald. Hij wordt een dagje ouder.
Hoi Han, mooi deel 1, ik las alleen achterstevoren (eerst deel 2), maar genoot er evenveel van!
@Ton. Ach, er zijn vele wegen naar Rome. Bedankt.
Mooi stukje Han. Ik las ze ook andersom, dus ik wist al wat er met Poes ging gebeuren Maar mooi hoe de afscheid van de wasmachine symbool staat voor afscheid van moeder.
@Inge. Dank je wel! Leuk dat jij die symboliek ziet.
een luguber einde van Poes
@José. Niets is wat het lijkt, zie deel 2.