Alleenstaand of niet, de heer Vreeswijk pakt geen mandje, maar een volwaardige winkelwagen en hangt zijn twee boodschappentassen aan de haak.
Een groot net mandarijnen drapeert hij erin: dat vult al aardig. De eenpersoonsmaaltijden negeert hij. Bij de gezinsmaaltijden trekt hij een interessant gezicht en bestudeert de verpakkingen langdurig, totdat een meisje met een kinderwinkelwagentje over zijn maat 46 rijdt.
‘Au, potverdikke.’
‘Kun je niet uitkijken?’ zegt de moeder met een telefoon aan haar oor tegen hem. ‘Je bent hier niet de enigste.’
‘Enige,’ benadrukt de heer Vreeswijk en hij spoedt zich naar de kassa.’
‘Hebt u een bonuskaart? Dan is het tweede net mandarijnen gratis.’
‘Nee, hartelijk dank.’
Privacygevoelig, zo’n bonuskaart! En wat moet hij met nog meer mandarijnen?
@Han. De heer Vreeswijk begint gestalte te krijgen. Leuk.
Mini winkelwagen zou ik anders schrijven. Minirok schrijf je ook aan elkaar.
https://www.taaltelefoon.be/mini-koppelteken
@Ewald. Dank je. Met dat woord ben ik een hele tijd bezig geweest. Ik ben er nog niet helemaal uit. Miniwinkelwagen zou kunnen. Mini-winkelwagen zeker niet. Winkelwagentje of kinderwinkelwagentje…
@Han. Ik zou het aan elkaar schrijven, maar kinderwinkelwagentje is misschien nog een betere benaming.
@Ewald. Ik hou me aan jou vast. Maar… als de taalpolitie langskomt dan verwijs ik ze naar jou. Kom je ‘in het gevang’ zoals Malle Pietje altijd tegen Swiebertje zei.
@Han, ik voel mij vereerd. Met politie en justitie heb ik ervaring. Binnenkort mag ik weer voorkomen. Ik heb er al een stukje over geschreven. Denk dat ik het na de Pasen plaats.
@Ewald. O jee, ben benieuwd.
treffend hoe de moeder hem de schuld geeft en hij weer de schlemiel wordt, die stiekem toch gelijk heeft
@José. Hij zou meer van zich af moeten bijten.