“Echt man, er loopt ijswater door zijn aderen.”
Op deze wijze spraken rookies over de dikkige kalende valutahandelaar. Niet velen hielden het lang uit in de pit. De stress kon er enorm zijn. Ted zat er al meer dan dertig jaar. Zijn handelsmerk; bretels met teddybeerprints en een immer norse blik, standaard gericht op de flikkerende schermen. Hij was met recht een permabear. Altijd negatief over markten, maar je wilde hem erbij hebben als de koersen heftig daalden. Zoals vorige week. Ook nu weer voelde hij als geen ander aan waar de bodem zat. Of wie er grandioos klem zat. IJskoud kon hij dan voor de kill gaan.
‘Hé knul, leuk toch?’ grapte hij dan naar de vaak bibberende jonkies.
Flitsend. Behalve de laatste zin, die vind ik een beetje zwakjes.