Schrijf mee!
« »

Column, Fictie, Maatschappij, Mensen

Wilde paarden

30 september 2017 | 120w | Han Maas | 5

Soms ligt plezier, misschien zelfs een beetje geluk, voor het grijpen. Je kunt er alleen niet bij. En dat frustreert. Enorm!
Slechts op een luttele tien kilometer afstand. Je zou je er wel door wilde paarden heen willen laten slepen.
‘Jij gaat niet? Wat jammer.’
Tranen zijn er om te huilen, maar wie droogt ze op mijn natte gezicht waar de regen ook al verantwoordelijk voor is vandaag?
‘Oh, jij gaat niet? Wij gaan wel naar de Rolling Stones vanavond.’
Ook dat nog: geen echte liefhebbers, anders zeg je nooit(!) Rolling Stones. Inleveren die kaarten! De Stones horen bij mijn muzikale inboedel. Ga lekker naar Marco Borsato.
Don’t let a grown man cry… Let’s do some living after we die…

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Han Maas of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

10 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »