Veel doen we uit traditie, Groningers eten met oud-en-nieuw Vegter’s nieuwsjaarrolletjes. Lekker, met slagroom!
Die waardeloze slagroomspuit kan weer weggegooid worden, zonde!!!
Maar…
JANTJE ZAG EENS PRUIMEN HANGEN
Jantje zag eens pruimen hangen,
O! als eieren zo groot.
’t Scheen, dat Jantje wou gaan plukken,
Schoon zijn vader ’t hem verbood.
Hier is, zei hij, noch mijn vader,
Noch de tuinman, die het ziet:
Aan een boom, zo vol geladen,
Mist men vijf, zes pruimen niet.
Maar ik wil gehoorzaam wezen,
En niet plukken; ik loop heen.
Zou ik om een hand vol pruimen
Ongehoorzaam wezen? Neen!
Voor Groningers maakte Hiëronymus van Alphen twee fouten, hij was een kwezel en het meervoud van eieren is in het Gronings kort-en-krachtig “eier”.
Wellicht kom ik dan op Nieuwjaar naar Groningen. Die rolletjes lijken mij verrukkelijk. Ook de symboliek vind ik mooi. Ik ben opgevoed, dat ik alles moest leren eten als kind. Er was een uitzondering. Oliebollen. Bij de eerste hap al moest ik zo verschrikkelijk spugen. Ik heb ze nooit meer hoeven eten en tot op vandaag ook nooit gedaan. Wel word ik erg geplaagd in het westen, maar ik houd mijn rug recht.
Kniepertjes, zijn ook heerlijk, platte rolletjes.
Houd je rug recht, wat betreft dat pesten
Mooi eiergedicht.
Dag Mien, En een eierkoek = n “plever”