Vanaf je geboorte wist ik al, dat ik jou in heel mijn leven nooit zou laten lopen.
Ik ben geen God, geen tovenaar, die alles zomaar naar zijn hand kan zetten,
maar met mijn beperkt vermogen, zal ik alles blijven doen om te streven naar ons hopen.
Vanaf je geboorte wist ik al, dat ik jou in heel mijn leven nooit zou laten lopen.
De toekomst ligt ondanks rolstoel, ander denkvermogen, voor jou open,
want wie weet waar kansen liggen, zal ze vinden door er constant op te letten.
Vanaf je geboorte wist ik al, dat ik jou in heel mijn leven nooit zou laten lopen.
Ik ben geen God, geen tovenaar, die alles zomaar naar zijn hand kan zetten.
~ontroerend ~
Met dank aan Nel Goudriaan (en dus ook Lousjekoesje) voor de uitdaging om een 120 woorden triolet te schrijven.
Dank Levja.
De uitdaging levert een indrukwekkend en ontroerend gedicht op, Hadeke.
Mooi ook, de dubbele betekenis van lopen.
Dank Nel. De uitdaging én de indrukwekkende zoon.
hier spreekt de liefde voor je zoon uit en de kracht ondanks zijn zwakte
Prachtig, Hadeke!
Helaas na de wedstrijd gelezen, alsnog een hartje van mij.
Prachtig en roerend. Ik sluit me aan bij Lousjekoesje.
Dank José, Lousjekoesje en Mien.
Lousjekoesje: De wedstrijd is geen halszaak. Ik vind het leuker als mensen mijn verhalen met waardering lezen, al of niet met een ‘waardeerhartje’.
Dat is ook zo, Hadeke.