‘Een op de drie krijgt Alzheimer.’ Deze informatie op zich brengt onrust teweeg en wordt verergerd door vloggende ‘zeg maarrr…’-typetjes, die zich lifestylecoach noemen en pretenderen dat je door het eten van rare bessen en sprinkhanen de loterij van het leven wint.
Een coach is iemand die sporters begeleidt. Maar die irritant pratende typetjes spelen handig in op de gezondheids-waan-van de dag, die behoorlijk Amerikaans obsessief wordt.
Amper hun snotgiecheltjes uit de Olvarit potjes gehaald, hangen ze met de nodige sluikreclame hun gaffeltjes boven de met doorgeslagen, niet te vreten troep gevulde foodprocessor om met hun smoothie-smoeltjes geld uit de zakken van mensen te kloppen, dat beter aan de Alzheimerstichting kan worden gedoneerd.
Maar dat zijn ze nu alweer vergeten…
We moeten het kaf wel van het koren scheiden, maar ik begrijp precies wat je bedoelt, Han. Ik denk ineens aan dat nummer van Doe Maar “Hé er zit een knop op je pc…”
Doe (dat) maar, want ze brabbelen gretig verder
(En de gaffel nog een tweede kans gegeven in deze 120W!)
@Alice. Ik belicht dit rare gedoe in een column. Ik kan natuurlijk altijd wegkijken, daar gaat het niet om. Dank voor je reactie.
Dat begrijp ik ook hoor, Han. Maar tijdens het typen van mijn reactie schoot het liedje mij te binnen. Gebeurt mij bij het televisiekijken ook regelmatig, trouwens.
@Alice. En dat begrijp ik dan weer, hoor!
Goede column Han.
@Hekate. Dank je wel!
Geweldige column. (Sommige mensen hebben inderdaad al Alzheimer nog voordat een dokter dit moet komen diagnosticeren.)
@Nele. Dank je hartelijk!
Goed weergegeven Han
@Levja. Bedankt!
Scherp stukje: de voedselmaffia aan de kaak gesteld.
@Nel. Dank je wel!
ja al die goeroes, of de Alzheimerstichting het wel kan oplossen, weet ik ook niet