Adam wist al lang dat de Sint niet bestond. Waar klasgenootjes op 6 december pochten over robotten, fietsen en treinstellen die in hun schoen verschenen waren, aangevuld met snoepgoed recht uit Luilekkerland, was hij al dolgelukkig met een mandarijntje. Was hij stout? Of was het omdat ze bij hen thuis geen wortel voor Slechtweervandaag en bier voor Piet konden missen? Hij deed toch zo zijn best om flink te zijn en had zulke mooie tekeningen gemaakt. Om hem verdriet te besparen, had zijn moeder hem verteld hoe het zat. Oneerlijk was het, vond Adam nu hij wat groter was. Niet dat andere kinderen kregen wat hun ouders betalen konden, maar dat het leven al van het begin een loterij was.
Prachtige laatste zin, Hekate. Is de naam ‘Slechtweervandaag’ nu net door jou verzonnen?
Maar och jee, het is tijd voor Adam het heft in eigen handen te nemen, want de leven-loterij is niet bij voorbaat al een gelopen koers.
Mooi stukje. Van de loterij des levens krijgt niemand een program. Met verlanglijstjes is dat dan weer anders. Zijn overigens net als een loterij vaak onvoorspelbaar.
@Hekate: mooi hoor! Ooit probeerde ik mijn kinderen uit te leggen waarom het niet goed was als je elke dag iets in je schoen kreeg, zoals bij sommige kinderen gebeurde. Zij snapten toen niet waarom het ‘erg’ was om materieel zo verwend te worden. Inmiddels gelukkig wel!
Bedankt voor de reacties.
Alice, nee hoor, dat heeft Hugo Matthijsen 25 jaar geleden verzonnen.
Lisette, ik vind het moeilijk. Mijn dochter krijgt best veel van de sint (vooral van sinteroma, daar valt niets tegen te beginnen), met kerstmis kan ik haar uitleggen waarom ze niet moet gaan opscheppen op school over alle cadeaus omdat niet alle ouders (laat staan grootouders, tantes en verdere familieleden) zo veel kunnen kopen, maar hoe leg he uit dat de sint niet overal evenveel geeft zonder de fantasie te verbrodden?
Mooi.
Groot en klein leed in weinig woorden. Knap.
@Hekate. Goed geschreven en mooi.
Ja, ZO krijgt Adam zijn levenslessen