Als de sirene loeit zit de man meteen stijf rechtop in bed. Het snerpen gaat hem door merg en been. Zijn ogen schieten zenuwachtig naar de foto van zijn gezin. Mensen rennen de gang op; ook hij voegt zich bij de groeiende groep in de helverlichte ruimte.
In de hoek ligt een hevig bloedende man. Er is zeker gevochten. Bewakers bellen om een ambulance. Hij dringt naar voren:
“Kan ik helpen, ik ben dokter.”
“Kunt u dat bewijzen?” vraagt de bewaker.
“Nee, mijn papieren liggen in Aleppo”.
“Dan mag u niet helpen, ga naar achteren.”
“Maar…”
“Nee, weg hier,” snauwt de bewaker.
Verbouwereerd ziet hij de gewonde stuiptrekkingen maken totdat die niet meer beweegt. In de verte nadert een ambulance.
In weinig woorden vertel je een wereldverhaal.
Ik sluit me aan bij de woorden van Levja. Indrukwekkend.
Ik sluit me ook aan bij bovenstaande reacties, als het niet volgens de regels is… Zijn we al zover?