Jarenlang had ze tevergeefs zijn naam gegoogeld. En vandaag verschijnt hij opeens op het scherm. Berend Vonk. De man die haar en haar baby niet van het station had opgehaald toen hij naar Frankrijk vertrok.
Haar wezen herkent hem met een schok, nog voordat ze zijn ouder geworden trekken thuis kan brengen. Met hem had ze zullen ontsnappen uit haar vreugdeloze huwelijk. Ruim dertig jaar geleden nu. Toen hij niet verschenen was, was ze met de laatste trein naar huis gereden. Al die tijd ontheemd bij de verkeerde man.
Een berichtje en ze heeft contact. En later een ontmoeting.
Ongetrouwd, geen kinderen. Hij had haar niet had kunnen vergeten. Was er nooit overheen gekomen dat zij niet was komen opdagen.
“Haar wezen herkent hem met een schok, nog voordat ze zijn ouder geworden trekken thuis kan brengen.” Wat een mooi zin is dit.
Een spijtig misverstand met verstrekkende gevolgen.
Je verhaallijn pakt me, de uitwerking en titel mag in mijn ogen pakkender. Maar wie ben ik?
Heb vrijwel geen ‘literaire’ schrijfervaring, wel veel anderssoortige teksten geredigeerd. Dus reacties zijn welkom!
Vandaag bedacht ik een beter slot, dat ze deze informatie op internet vindt, bijvoorbeeld in een interview met hem.
De titel vond ik wel passen bij het thema ontheemd: je niet thuis voelen in een huwelijk, omdat je hart bij een ander ligt. Maar toch blijven omdat het zekerheid biedt.
Heb je een suggestie voor een andere titel of uitwerking? Ga je gang!
Het misverstand was het uitgangspunt, gebaseerd op een waar gebeurde geschiedenis.
@Rinde: ben slechts simpel een amateurtje. Wat betreft je titel: vaak wordt momenteel naar het Engels, nog vaker Amerikaans gegrepen. Omdat je het in je tekst over Frankrijk hebt, zou ik eerder Arrivé hebben geschreven of aangekomen. Misschien is willen mooier dan zullen ontsnappen? Meerdere zinnen kan je spannender maken, denk ik.
Dank voor je reactie Levja. Voor titels zijn er altijd heel veel mogelijkheden. Leuk om over na te denken. En ‘zullen’ klinkt inderdaad niet mooi.