‘Hè, verdikkeme, nu doe ik het weer: te veel koffie gezet. En haar kopje staat ook weer op het aanrecht. Soms lijk ik ontheemd in mijn eigen huis; ik kan het niet of niets vinden.
Ik kijk niet naar haar foto, maar haar ogen priemen in mijn rug.
Het oude ledikant ging naar de kringloopwinkel. En daar heb ik spijt van. “Te groot voor jou alleen, Pa,†zeiden mijn kinderen. “Ouderwets.†“leef in het heden!â€
Mijn herinneringen eraan wilden ze niet horen: “Bah, Pa, dat hoeven we niet te weten…†Ik heb het ’s nachts nog nooit zo koud gehad.
Als de muziek die ooit onze dans inzette is gestopt en de dans is afgelopen, wie wordt dan je partner?’
« Buitenstaan
Volwassen worden »
« Buitenstaan Volwassen worden »
Column, Familie, Fictie, Liefde, Maatschappij, Mensen
Het oude ledikant
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Han Maas of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
18 reacties
Reageren
« Buitenstaan Volwassen worden »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Exercitie)
Recent
- Verkiezels
- Zieke zielen
- Links, rechts of in het midden
- Cijfers en schrijvers – 6/6
- De Trichende Triageur
- Jeroen van Merwijk – kut of klote
- Vrijdag
- Cijfers en schrijvers – 5/6
- Ik kan niet kiezen
- De kat of de hond
Heel mooi weergegeven, kinderen bedoelen het goed echter, niet zoals ouders het voelen. Emoties een heel erg moeilijk hoofdstuk!
@Marie. Hartelijk dank!
Goed de gevoelens van eenzaamheid verwoord, Han. Er wordt te vaak overheen gewalst helaas en dan ook nog vaak onbedoeld en onwetend.
@Nel. Ja, jongere mensen realiseren zich niet dat het hun later ook kan gebeuren. En dat is aan een kant maar goed ook, maar een beetje empathie kan geen kwaad.
Triest en herkenbaar. In tijden van rouw moet je naar je eigen gevoelens luisteren en niet naar degenen die het beste met je voor hebben, maar niet echt weten wat ‘het beste’ voor jou is.
@Marlies. Dank je!
Raar dat kinderen nog steeds niet de romantiek van hun ouders willen horen. Wellicht een blijvend taboe?
@Levja. Ik denk dat het nooit zal veranderen.
Hopelijk toch wel. Ik vind dat van een trieste truttigheid. Excusex les mots.
@Levja. Roerend met je eens!
Een droef stukje, goed weergegeven.
Verdrietig en mooi. Ik kan me alleen slecht vinden in deze zin: ‘ik kan het niet of niets vinden.’ Wat bedoel je?
@Simone. De dubbele betekenis van het woord vinden: de ontredderde man kan het (leven) niet meer vinden thuis en, letterlijk, niets in huis.
@Hekate. Hartelijk dank!
Dus ondanks dat je kinderen/familie hebt, kan je eenzaam zijn in je verdriet. Het verdriet van de weduwnaar komt duidelijk (voelbaar) naar voren.
Ik neem me bij deze voor om niemand mij te laten vertellen ‘wat goed voor me is’. Ergens diep van binnen weten we dat zelf het beste. Toch?
@Alice. Dat weten we zeker! Dank je.
Ik vind het toenemende gevoel van eenzaamheid mooi weergegeven.
@Jessy. Dank je wel!