Tiktak, tiktak… Tijd gaat soms te langzaam, meestal te snel.
Het is middernacht. Ik tel het aantal slagen van de Friese staartklok. Alsof ik de tijd controleer. Boven op de klok draagt Atlas de sterrenhemel, aan weerszijden geflankeerd door Faam: een gevleugeld mythologisch vrouwenfiguur met bazuin.
Ik kijk naar buiten en zie sterren die er misschien al lang niet meer zijn. Doordat maandag dinsdag wordt veroudert alles.
Van mijn oma mocht ik vroeger de gewichten optrekken. Later deed ik dat voor mijn moeder.
Nu is hij van mij; zo snel gaat alles.
De slinger is te stellen met een schroefje zodat het uurwerk langzamer of sneller gaat lopen. De stand waardoor de tijd terugdraait heb ik nog steeds niet ontdekt.
Hoi Han, wat mooi om te zien, jij hebt de klokken ook als themawoord!
Heel warm hart voor de klok en hun tijd.
Laatste zin mooi beschouwend. Zou jijzelf echt de tijd terug willen zetten?
PS het ophalen van de gewichten moet zijn: het optrekken van de gewichten. Ophalen is van een ander adres, dat bedoel je denk ik niet.
Een heel sfeervol en toch ook beschouwend stukje. Mooi Han.
@Marie. Het is het koesteren van mooie en leuke dingen van vroeger; zo moet je het zien. Mijn moeder zei altijd: ‘Haal jij de gewichten even op.’ Dat zit zo in mijn geheugen. Ik zal het veranderen. Dank je!
@Han: mooi, relativerend stukje. Ikzelf kon het harmonieus tikken van de klok bij mijn ouders niet meer verdragen, toen zij – een paar maanden na elkaar – overleden.
@Lisette. Dat kan ik me heel goed voorstellen. Geluiden horen ook bij herinneringen. Dank je!
Nostalgisch.
@Nele. Dank je.
In de tijdmachine van Wells kun je terug in de tijd, verhaal sprak me als kind aan
@José. Dank voor al je leuke reacties.