Mijn vriend Noach en ik zijn de oudste transportondernemers in de geschiedenis.
Hij deed de levende have, is er na die dramatische aanvaring met een berg echter geheel mee uitgeschejen.
Ik doe ondergronds de laatste oversteek met de dooien.
Hermes gilt: “Charon, ik heb er weer een stapel!” en helpt me om het cruiseschip vol te leggen.
Wat ze allemaal niet verzonnen hebben als betaling in de loop der millenia. Het mooist zijn de muntjes, opgepoetst en al, je pakt ze zo van de ogen af. Hermes krijgt altijd zijn deel.
Styx over, lossen, terugvaren en opnieuw. Het gaat maar door.
Ze maken hele verhalen over me, maar ik ben ondanks de bekendheid een eenvoudige varensgast gebleven.
Gewoon, de dooievaar.
@Berdien: en ik maar denken hoe je het themawoord erin zou fietsen, geinig!
Bijzonder stuk Berdien. Het doet mij aan Den Haag denken.
De voorzitter van de VVD had er de baas kunnen zijn