De broers keken elkaar aan. Nog nooit hadden ze zulke grote vogels gezien. Eén van de gelande adelaars schudde haar immense vleugels. Wat een spanwijdte.
‘Gaan we echt met deze vogels vliegen?’ vroeg Ding. ‘Is dat niet een te grote belasting voor ze.’ Ling en Ping knikten heftig. Konden ze onder dit voorstel uit? Vogels met zulke klauwen en snavels.
‘Maakt u zich geen zorgen,’antwoordde de abt. ‘Zelfs met uw wapens en deze voedselpakketten zullen ze u gewoon kunnen dragen. Echt, ik vloog vaker op deze wijze.’
Hij heeft gelijk, dacht Ding. En zijn we niet op zoek naar de grote Drakenkoning zelf? Om te bemiddelen over het gedrag van zijn negen zonen?
Weldra zweefden ze richting de ondergaande zon.
Daar zijn ze weer! Leuk.
Mooi, ik lees deze los, zonder de eerste 4 delen, maar heb meteen een mooi beeld, knap gedaan.
Heel mooi en ook goed afzonderlijk leesbaar.
Je neemt me mee in deze ‘drakenwereld’.
Mysterieus mooi! Vraagt naar méér. Knap!
Mooi vervolg en top vooral de laatste zin!