Schrijf mee!
« »

Column, Maatschappij, Mensen

DE BODEM VAN DE VERGEETPUT

23 maart 2017 | 120w | o_verschreef â€  | 1

Geen plek meer louterend in dit barbaarse tranendal dan de bodem van een vergeetput, gedwongen onderkomen van de kluizenaar, zijn vierkante meter woestijn. Stilte, eenzaamheid en veiligheid, als troostende armen om je heen.

Het deksel schuift dicht, nog een eetlepel lucht, de laatste lichtstraal, het vergeten gebeurd.

Bloemen noch kransen, verdriet noch tranen, haat noch wrok.

Een rat als laatste levensgezel, haar staart het ultieme bindmiddel met het al dan niet vergooid leven.

En spinnenwebben als beklijvende weefsels tussen misdadige menselijkheid en hermelijnen horror.

Honger en dorst, kortstondig aards lijden, lijken kinderspel in vergelijking met de onbeantwoorde behoeften van weleer. Het zijn de laatste kwellingen op het klimmend pad naar verlossing.

Non, je n’étais jamais seul avec ma solitude. (Moustaki)

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van o_verschreef of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

1 reactie

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »