Schrijf mee!
« »

Communicatie, Familie, Fictie, Liefde, Maatschappij

De aannemer

12 december 2017 | 120w | Han Maas | 9

Wegkijken kan natuurlijk altijd. Zelfs over een hoge muur.
Cement is zacht nog verwerkbaar; eenmaal uitgehard kun je er niets meer mee.
Gewassen en gestreken overhemden versus een creditcard. Hij neemt alles aan en zij ook.
Vroeger letterlijk, nu ‘troffelt’ hij iedere dag verder. Wat eerst een randje was, is nu een gebouw met cement dat keihard is.
Alleen een sloopkogel kan voor een nieuw begin zorgen. Dat verjaardagen weer echt worden gevierd en niet vanwege een verplichting. De kerstdagen zonder gedachten bij de zaak.
Ergens weet hij dat wel en zij ook. Zeg maar niets, dan blijft het wel goed.
Maar goed is nooit beter. Zoals toen hij nog met een pijnlijke rug een troffel in zijn hand had.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Han Maas of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

23 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »