Vanmorgen kwam er een man met zwart-zilver-grijze krullen in mijn boekwinkeltje. Zijn postuur lang en slank. Hij neuriede met mooie basstem met de radio mee. Diepe plooien in zijn huid, glinsterende pretoogjes. Een kunstenaar? Alle kunstboeken heb ik bij elkaar gedaan. Hij loopt er voorbij. Zou hij een alternatief type zijn? Misschien een boek over astrologie? Zou hij muzikaal zijn? Bladmuziek heb ik ook.
Hij dreigt mijn winkeltje uit te gaan. Ik probeer een smoes te verzinnen om deze interessante man binnen te houden.
‘Koud he?’, mompel ik. Gelukkig hoort hij het niet.
‘Tot ziens, dame!’, roept hij vriendelijk. Te laat…
Toch heeft hij een boekje in zijn handen: ‘Kees en Maaike en de sneeuwpop’.
Vertederd kijk ik hem na.
Wat een mooi en lief verhaal, Loesjekousje.
Ook leuk hoe je bij een klant bedenkt waar zijn belangstelling ligt.
(Zijn de boeken bij jou gratis?)
Dank je.
Haha, dat detail ben ik eigenlijk vergeten, maar ik laat het zo.
Een charmante boekendief die jouw hart steelt. Leuk!