De tandartsassistente kijkt om de hoek en roept olijk de wachtkamer in: “Meneer Odem is aan de beurt!â€
Een slecht geschoren mannetje staat op, piepend en kreunend gaat hij mee met het mooie meisje.
Puntige schouderbladen helpen met zijn ademhaling, zo’n kwetsbaar oud mens.
De routineuze tandarts verifieert dat hij inderdaad meneer B.Odem is, vraagt of hij nog klachten heeft. De paar tanden en kiezen die over zijn stellen niet veel meer voor.
Het mannetje wordt in de stoel geholpen. Zodra de rugleuning en bodem achterover kantelen begint hij hevig te rochelen, stuiptrekkingen volgen, bleekgrijs gezicht met starende ogen.
Geen hartslag! AED is ginder, bel 112 en start reanimatie!
De tandarts roept tegen het mooie meisje: “Beadem meneer B.Odem, nu!â€
Heftig.
Oei, kan gebeuren hè!
Mooi gevonden. Meneer B. Odem. Vast en zeker een Duitser met slechte adem. De titel had wat sterker gemogen. Graag gelezen.
Reanimeren tot op de bodem?