In een frisse ochtendbries sta ik bij de bushalte.
Ik denk terug aan onze ruzie van afgelopen nacht. Tjerk zat niet met zijn one-night-stand. Dat had niets met liefde te maken, had-ie gezegd, nee ons huwelijk was hem heilig en zo sterk dat dat ene slippertje dat nooit kon veranderen.
Terwijl ik overdenk of ik Tjerk zal verlaten, nadert een man de halte. Hij begint over de aangepaste dienstregeling in de meivakantie.
Ondertussen roert een duiveltje in mijn rechterhersenhelft zich steeds nadrukkelijker.
De man biedt me koffie aan, want de bus komt voorlopig nog niet.
Ik kijk hem in zijn ogen en aanvaard zijn uitnodiging, dankbaar glimlachend.
Hand in hand lopen we naar zijn huis.
Nog drieënnegentig minuten voor payback…
@Ton. Beeldend geschreven! One-night-stand schrijf je als onenightstand.
@ Han; hartelijk dank voor je compliment en feedback!
Ik onthoud de onenightstand en als ik na mijn proeftijd kan muteren, pas ik ‘m aan!
Voor alle duidelijkheid; dit is deel 3 van een drieluik; 1 = Bakkie, 2 = Bakkie, maar dan anders.
@Ton. Het is maar een detail. Mooie serie!
@ Han, details doen ertoe; andere kun je wel ophouden, toch?
En ik doe mee aan 120W (en SOL) om te oefenen en te leren; leren van de opdrachten én van de feedback. Ja, en ook om mijn resultaten met anderen te kunnen delen, natuurlijk.
Dank voor je reactie!
@Ton. Duidelijk!