Schrijf mee!
« »

Liefde, Maatschappij, Mensen

Aan handen en voeten gebonden(7)

13 mei 2017 | 120w | arjan van essen | 2 |

Door dit soort blikken, weet Wouter, zijn oorlogen ontstaan. Hier stoppen rede en logica. Hier komt alles samen. Veronique zien en door haar gezien worden, verbindt op een onnavolgbare wijze. Het risico op aan te richten verdriet wordt niet zozeer aan de kant geschoven, maar telt gewoon niet mee. Alsof hij tegen zijn longen zegt dat ze moeten stoppen zich te vullen met lucht. Of een zonnestraal probeert te vangen.
Begrip en vergeving van Margreeth, zijn eigen vrouw. Alsof dat ooit genoeg zou zijn. Nooit wil Wouter begrijpen wat er op die koude dag in maart gebeurde. Vergeving is een mooie term. In de theologie, eventueel in de psychologie. Maar waarom vergeving voor iets dat hij zichzelf niet eens vergeeft?

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van arjan van essen of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

2 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »