Zeventien jaar zou ze nu geweest zijn. Alleen de eerste zes jaar hebben ze samen meegemaakt. Zij ging alleen de weg aan de andere kant van de dood. Margreeth en hij aan deze kant. Ook alleen. Al bleven ze samen.
De woede van Margreeth begreep hij. Al trof hem in juridische zin geen schuld. Zij wist heel goed dat hij moreel gezien verantwoordelijk was. Eigenlijk voelde die woede wel goed. Ook toen die na jaren overging in een soort van boosheid. Hij kon zich wentelen in die boosheid. Als in een cocon. Het voelde wel juist. Hij kon zich bewegen in die afgemeten ruimte. Die ruimte vol laten lopen met spijt. Met schuld. Soms met verzet. Daar lagen keuzes in.
Arjan, geweldig, geweldig, geweldig!
Waar ik bij je eerdere aflevering een kolkende doch onbeantwoorde passie vermoedde, blijkt HP’s gedrag nu in deel 4 te verklaren door aangekoekte woede, boosheid en verdriet.
Wat mooi weergegeven, maar wat een rot-relatie hebben die twee erdoor gekregen. Wentelen in schuld en boete, wat een triest en verloren leven.
Mocht je de dominee nog spreken attendeer hem dan op de suggestie die ik jou eerder deed voor deel 4; misschien kan het bevrijdend werken als hij daarvoor kiest.
Ik bel Mark Rutte om te vragen wanneer hij je nu eindelijk eens benadert, want met dit vierluik in je CV moet het wel heel raar lopen als je geen minister wordt! ;-D
Dit geeft ineens een onverwachte wending!! Super
@Ton, dank voor je reactie. Ik spreek de dominee wel eens ja. Hij maakt keuzes.. Verhaal is ook nog niet af (-; En wat die ministerspost betreft: weet jij of je dan nog tijd over houdt om te schrijven?
@Kees, dankje! Eerstdaags in Central?
Nee maar, deel 5 in aantocht? Make my day, Arjan! Toch wel beetje decent mag ik hopen? Als het maar niet met boeien, kettingen en touwen is, waarmee de dominee aan handen en voeten wordt gebonden, lijkt zo ongepast als hij net helemaal loskomt.
Tijd om te schrijven; ik ben nog nooit minister geweest, maar als je een beetje slim delegeert, moet het toch wel lukken? Bovendien heb je verhaal-stof te over!
@arjan Prima
@Ton, dank! Nee ik probeer deze keer te boeien zonder touwen en kettingen.
@Arjan, het ligt vast aan mij, maar ik brn me van geen vervolg bewust, en toch vind ik dit een prachtig stukje. Klasse!