Mijn moeder schudt haar hoofd: weer niet. Nog een keer proberen, het moet lukken. Maar mijn geringe achterwerk komt al na een paar meter boven water.
Alle andere onderdelen beheers ik: schoolslag, rugslag, watertrappelen…
In de speelgoedwinkel zie ik een prachtige auto. ‘Als je zeven meter onder water kunt zwemmen, dan krijg jij die auto,’ belooft mijn moeder. Zodoende doe ik nog meer mijn best en oefen vaak. Telkens weer schudt ze haar hoofd. Tot het moment dat ik merk dat ik langer onder water blijf… Ik hap naar adem en zie het lachende gezicht van mijn moeder: ze schudt haar hoofd nu niet, maar knikt!
Trots sta ik op de kant; aan de mooie auto denk ik niet meer.
Prachtig het schrijfthema erin verwerkt.
Hier met recht trots, de moederlijke aanmoediging heeft gewerkt!
Heel mooi, Han.
Uiteindelijk beloonde de hp zichzelf.
Dat maakt het verhaal bijzonder.
@Jose. @Nel. Dank voor jullie leuke reactie.
Ik sluit me aan bij de overige comments. (Maar ik moest wel even zoeken waar het themawoord stond.)
@Nele. Maar je hebt het gevonden! Hartelijk dank.