Schrijf mee!
« »

Column, Communicatie, Fictie, Maatschappij, Mensen

Begeleider (1)

2 september 2016 | 120w | Han Maas | 4

Op zijn buik slapen of op zijn rug
 het deed altijd pijn.
Pieter was allang blij dat hij weer weg was: Willem, zijn begeleider. Willem was aardig totdat hij “lief” werd. Door zijn pyjamajasje voelde Pieter de littekens op zijn armen. De verlossende heerlijke pijn die hij zichzelf had aangedaan mocht niemand zien.
‘Wees blij dat iemand lief voor je is. Je moeder heeft je niet voor niets afgestaan; er is echt wat mis met je. Vanaf je geboorte, Pieter.’

Pieter stroopte zijn mouw op.
‘Wat doe je? Doe dat mes weg!’
‘Ik laat je met je ogen voelen wat jouw “liefde” met iemand doet, Willem.’
‘Ik heb mijn straf gehad, Pieter.’
‘Littekens op mijn ziel zijn onzichtbaar erger, Willem.’

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Han Maas of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

6 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »