Op zijn buik slapen of op zijn rug⊠het deed altijd pijn.
Pieter was allang blij dat hij weer weg was: Willem, zijn begeleider. Willem was aardig totdat hij âliefâ werd. Door zijn pyjamajasje voelde Pieter de littekens op zijn armen. De verlossende heerlijke pijn die hij zichzelf had aangedaan mocht niemand zien.
âWees blij dat iemand lief voor je is. Je moeder heeft je niet voor niets afgestaan; er is echt wat mis met je. Vanaf je geboorte, Pieter.â
Pieter stroopte zijn mouw op.
âWat doe je? Doe dat mes weg!â
âIk laat je met je ogen voelen wat jouw âliefdeâ met iemand doet, Willem.â
âIk heb mijn straf gehad, Pieter.â
âLittekens op mijn ziel zijn onzichtbaar erger, Willem.â
Dit schrijfthema begeleidt je tot het uiterste. Griezelig goed zelfs.
@Levja. Jeetje, wat een mooie reactie. Hartelijk dank!
Han, je snijdt op een bijzondere wijze een heel gevoelig onderwerp aan.
Knap gedaan.
@Nel. Hartelijk dank voor je mooie reactie!
Schitterende geleidebrief die zich geleidelijk ontpopt als geleiderail voor begeleiders die pogen de levens van anderen te leiden.
@Diny. Hartelijk dank voor je reactie die je prachtig hebt geschreven en beschreven!