Je was er altijd voor me
streek de plooien glad
van kantje boord
had je nooit gehoord
Je was mijn rechterhand
streek zelden tot nooit
mij tegen de haren in
je zag me graag elegant
Je zei me laatstleden
wij zijn dikke maatjes
vrienden voor het leven
met de stoom uit je gaatjes!
Je werd geleidelijk koeler
ik vatte het niet ogenblikkelijk
of voelde ik je niet meer aan
wenste je me liever zwoeler?
Jij en ik gingen over de tong
zoals gangbaar in zekere kringen
dat stel is toch niet onkreukbaar
verwijdering onmogelijk te verdringen
Vanmorgen was je niet gelijk paraat
je bleef angstig kil, zeg maar koud
gaf me zelfs niet van katoen
nu zit ik zonder strijkbout
Leuke beeldspraak. Bij het lezen van het gedicht ging in mijn hoofd de schrijfbout ritmisch op en neer. Heen en weer zo u wil. Mis alleen het vraagteken in de titel.
@Mien: Ik twijfelde daaraan. Dus opgezocht.
Na titels zet men normalerwijze geen leesteken ter afsluiting. Dit kan echter toch met een vraagteken om op de titel een vragend karakter te geven.
Dus ik ga er een vraagteken bijzetten. Misschien wordt dit een leuk discussiepunt.
Leuk gedicht, Levja! En een vraagteken in de titel kan best, volgens mij.
@Dank je @Marlies En ja, begrijp ik nu ook. Ik heb er nooit zo opgelet. Ga ik dus vanaf nu wel doen.
Geweldige vondst, Levja!
Alleen vind ik “minder zwoeler” niet zo klinken (minder zwoel kan wel)
Misschien zoiets als:
Wenste je me liever zwoeler?
ervan maken
@Levja. Ik sluit me bij Nel aan wat betreft ‘zwoeler’. Leuk bedacht.
@Nel en @Han: en ik sluit me bij jullie aan. Ik ga het gelijk aanpassen. Ik vond het ook niet goed, maar wist niets anders. Als ik jullie niet had zat ik nu helemaal in de kreukels.
@Levja. Een gekreukelde levja is toch minder aantrekkelijk!
Zo is dat maar net @Han.
Zo’n bout laat je niet koud!
Heerlijke reactie @Katie. Eentje die me beslist niet koud laat.
En nu?..
@H: Dacht eerst ook, wat nu. Nu denk ik, gewoon doorgaan. Er zijn nog zat “boutjes.”
Zuster Levja,
Een heel mooi concept. Dat ziet er weer proper uit!
Mijn dank mijn beste V. Wat een schone woorden weer.
mooie ode aan de bout!