De schuttingen staan al klaar. Morgenavond is alles een zandhoop.
De leegte wordt een woestijn van herinneringen.
‘Wil je dit nog bewaren?’ vraag ik aan mijn zuster.
‘Ja, doe maar.’
Het stenen eendje, het engeltje… Ongelofelijk, alweer meer dan tien jaar geleden. Vak B, nummer 114. Keurig door mijn zuster onderhouden. Plant na plant door de konijnen opgevreten. Dan maar weer nieuwe geplant. ‘Ach, laat ze toch lekker eten…’ hoorden we onze moeder – een dierenliefhebster – zeggen. We lachten bij de gedachte; want lachen moet doorgaan.
Dan de brief met de einddatum die het definitieve wel heel definitief maakt: het graf wordt eerdaags geruimd.
Nog één keer omkijken. Machines graven morgen in die enge grond en wij in onze mooie herinneringen.
« Klaarheid
Verlangen »
« Klaarheid Verlangen »
Fictie, Liefde, Maatschappij, Mensen
Vak B nummer 114
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Han Maas of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
12 reacties
Reageren
« Klaarheid Verlangen »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Gifbeker)
Reacties
- Zomaar: @Ewald. Haha en dat is goed nieuws? :p
- Nel Goudriaan: @Berdien, leuke anekdote. Ik moet denken aan Herman FInckers: http://youtu.be/GLOzpUVLlec
- Nel Goudriaan: @Nele, stof genoeg voor een langer verhaal of novelle :-) @Han, ik houd je suggestie in mijn...
- Nel Goudriaan: Ik hoop met je mee, @Berdien. Heel mooi verwoord.
- Nel Goudriaan: Mooi en heel sfeervol verhaal, @Alice
- Nel Goudriaan: Lisette, inderdaad de dans ontsprongen. Wat zul je daar achteraf blij om zijn.
- Nel Goudriaan: @Berdien, ik ben het met je eens! @Nele, wat leuk dat je je dat nog herinnert. Inmiddels heeft ze haar...
- José van Rosmalen: Dank @Nel, @Irma en Lousjekoesje.
- José van Rosmalen: Die Valentijnswensen kreeg ik alleen digitaal
- José van Rosmalen: ja, dat is de ambivalentie van veel kunst, die de werkelijkheid wil tonen.
- José van Rosmalen: Ook daar hadden mensen vroeger geen last van, als ze een vast patroon hadden.
- José van Rosmalen: Het nieuwe speeltje gaat natuurlijk voor!
- José van Rosmalen: bedoel je met dat zo alleen dat ieder mens uiteindelijk alleen sterft? Of nog iets anders?
- José van Rosmalen: ja, vroeger had je sowieso veel minder te kiezen.
- José van Rosmalen: mooi beeld van politici, zou in een langer stuk goed uitgewerkt kunnen worden.
Recent
- Het frikandellenbevrijdingsfront
- Slijtage
- Traag
- Een los draadje
- Niet mijn keuze
- De weg kwijt…
- De huilarts
- Keuzemogelijkheden
- Een nooit verstuurde valentijnskaart
- Werk aan de winkel
Een gevoelig stukje met een prachtige slotzin.
@Marlies. Dank je zeer!
Ontroerend mooi.
@Levja. Dank je wel!
@Han: Zo herkenbaar en zo mooi.
Han, je gevoelige snaar eerlijk en subtiel verwoord, zonder sentimenteel te worden.
@Levja. @Ewald. Het is fictie die over een paar maanden non-fictie wordt. Dan volgt er onherroepelijk een bericht van ruiming. (Wat een rot woord!)
Dank voor jullie aardige reacties.
Ja @Han = Is echt een rotwoord. (weet niet eens of het aan elkaar is of los, maar ik voel met je mee)
@Levja. Het staat niet in het Groene Boekje. Vaak wordt een versterking wel aan elkaar geschreven. Bijv. ‘klotestreek’ of rotwijf (nee, ik scheld je niet uit). Ik doe al zeker tien jaar een zelfstudie Nederlands. Aan elkaar of los is lastig, vooral als het betekenis afhankelijk los en dan weer aan elkaar wordt geschreven. Veel opzoeken!
Zoek en gij zult vinden @Han
@Levja. Zoek lang en gij wordt moe.
Op de koop toe