Schrijf mee!
« »

Fictie, Liefde, Poëzie

Uit

4 december 2016 | 120w | Janneke | 2

Het is de winterkou die aan mijn huid plakt
terwijl het slechts herfst is
hoofden die zich behaaglijk laten wegzakken in die kragen en zachte sjaals
en ondertussen wolkjes blazen langs koele lippen
Er speelt een gesprek vanonder de mutsen naast mij
haast onzichtbaar maar niet te missen
Ik krijg geen hoogte van het timbre
maar mijn buik wordt koud
zo graag zou ik willen zeggen doe het niet en laat het
niets kan waard zijn wat je bijna wilt gaan doen
Niemand die mij hoort vanuit mijn eigen warme stoflaag
In de bijna winter gaan mensen ook uit elkaar
Om daarna het verkeerde uitkleden
ontzettend goed toe te passen
Het is zo koud deze herfstdag
Heb je lief warm

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Janneke of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

3 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »