In de ruimte van de keuken, die naadloos overgaat in het leeggehaalde woongedeelte van de gerenoveerde boerderij, wordt mijn hulpgeroep onverbiddelijk weerkaatst. Ik ben de enige roepende, de enige horende. Buiten grazen koeien en in de verte zie ik auto’s als vertrouwde stipjes aan de eindeloos lange rij bomen voorbijrijden.
Ik ben hier voor de laatste keer. Afscheid van een thuis. De kinderen zijn bij hun vader en hij is weg bij mij.
Mijn pink zit muurvast. Het naar buiten bungelende sliertje zit diep verankerd. Ik dacht het weg te kunnen pulken. Het metaal van de monding van de kraan, klemt zich steeds gretiger om mijn vel.
Mijn mobiel ligt buiten handbereik.
Alleen het vergeten mes lonkt als een oplossing.
Griezelig. Het werkt op mijn Fingerspitzengefühl. ?
Weerkaatst en terug is dubbelop. Ik zou terug weglaten. In plaats daarvan zou ik achter die zin een nieuwe zin plaatsen, met daarin slechts het woord: Help.
Mooie titel trouwens. ?
@mien dankjewel. Ik hoopte stiekem dat er overheen gelezen zou worden. Maar tja, jij bent bij de pinken
De lange eerste zin was ook een leesbriltestje. Daarom heb ik het anders aangepast, dan je suggestie.
Lekker beeldend geschreven, Hadeke. Klein puntje: naar mijn idee kan een pink opzwellen (het vlees dus), niet het vel.
Ik zie nu weer geel. Veel beter Hadeke. ?
De duim ook trouwens. ?
Zeker nooit een bloedblaar gehad Ewald. ?
Zeker wel, Mien. Door druk of door wrijving, nooit door warmte.
Volgens mij betreft het hier een beschrijving van een gevoel en niet om de fysieke correctheid van het geschrevene. Imagination. Ik zou de vinger toch eens in de kraan steken Ewald en goed peuteren. Wedden dat ie dan warm aanvoelt, de wrijving en de druk. ?
Nogmaals, huid zelf kan niet zwellen. Huid is elastisch en rekt met een zwelling mee. Gelukkig ook maar, anders zou bij een bult op je hoofd de huid openscheuren.
Nu ook anatomisch correct.
Anatomisch correct. Toch nog één opmerking. Omdat je overgaat van tegenwoordige tijd naar verleden tijd en dan weer naar tegenwoordige tijd, zouden naar mijn idee twee witregels de leesbaarheid goed doen en het stukje nóg sterker maken (na voorbij rijden en na oprekte).
Tja … rekken of zwellen … waar hebben we het in hemelsnaam over?
Anatomisch of fysiek. Halen we er ook nog de fysiologie bij?
Helaas, spreekt de aanpassing veel minder tot de verbeelding. Consessies doen werkt helaas niet altijd. Maar goed. Er is in ieder geval over nagedacht, niet gevoeld. Een klein verschilletje. Lang leve de wetenschap. Zolang ie maar niet botst. Want dat is hier heilig gebleken. Soit. Jammer.
Hoe dan ook, hier, bij dit stukje, laat ik niets meer achter. Zelfs mijn vinger niet. Al dan niet gezwollen. ? ? ?
@Mien hoe kom je aan die grappige emoji’s?
@ewald ik ben in een goede bui. Witregels toegevoegd. Alles om het Sinterklaasdichten uit te stellen.
Hadeke, wat je motivatie ook is, ik vind het een verbetering. Sterkte met dichten. Een naderende deadline werkt vaak inspirerend, is mijn ervaring.
Ieuw, griezelig! Mooi beschreven!
@Hadeke, ja, een echte Hadeke!
Jammer dat je in de tweede alinea overgaat op de verleden tijd, dat haalt de vaart en de spanning uit je verhaal.
Die zwelling van de pink en hoe de ik dat voelt, vind ik niet goed be/geschreven. Die zwelling treedt in zo’n geval niet direct in, Dat gaat geleidelijk, net als bij een ring die knel zit. Dan ga je vooral pijn voelen. Je voelt dan vooral het metaal in je huid dringen.
Die auto’s in miniatuuruitvoering zie ik niet zo zitten. Die auto’s hebben hun normale formaat, maar de ik ziet ze klein. Het zou mooi zij wanneer je dat in die lange zin voor elkaar kunt krijgen.
Dat broodmes wordt hem niet.
@ineke je hebt me flink aan het werk gezet. Ik ben er nog niet helemaal uit. Het mes is niet de oplossing, maar het zal vast door de gedachten van de hoofdpersoon schieten.
@Hadeke, echt zoveel beter en nog méér Hadeke. De wanhoop van de ik-persoon laat je nu beter zien/voelen en dat maakt het geloofwaardig dat de hoofdpersoon denkt aan dat mes als oplossing. Wanneer zij weer een beetje helder kan denken, zal de kraan vast wel afgekoeld zijn.
Met heel veel genoegen dit gevolgd. Laat hier het mes nooit in snijden.
Het verhaal verandert en verandert maar blijft mooi en intrigerend en hartjeswaardig (een rood-onderstreept woord)…
Van Sinterklaasgedichten (overigens, ook rood-onderstreept) komt waarschijnlijk weinig. Hadeke: respect!
Mooi:’Ik ben de enige roepende, de enige horende.’
@Hadeke: kijk nog even naar de auto’s die voorbijrijden. Of die moeten in jouw stuk ook losgetrokken zijn
Een echte Hadeke
Mooi stukje!
Zoals gewoonlijk heb ik ook weer wat te zeuren.;-) De slotzin met dat twee keer ‘nee’ vind ik niet mooi.
Suggestie: Als oplossing lonkt alleen een mes.
Zo langzamerhand wordt het een verhaal van ons allemaal.
@Levja en @Hay: aangepast
Hadeke, als ik jouw eigen woorden mag aanhalen: Zo langzamerhand wordt het een verhaal van ons allemaal.
Deze week dus allemaal winnaars maar… het mag wel degelijk wel op jouw conto worden geschreven. Keihard voor gewerkt en dik verdiend. Van harte gefeliciteerd.
Gefeliciteerd Hadeke.
Gefeliciteerd Hadeke!
Gefeliciteerd
Proficiat @Hadeke. Zoals Hans Brinker de geschiedenis inging met zijn duim in de dijk, nu Hadeke met duim in kraan
Van harte gefeliciteerd, Hadeke.
Topverhaal met zeer passende titel.
Van harte gefeliciteerd, zeer verdiend!
Gefeliciteerd!
van harte Hadeke.
Nice!!
Dank jullie wel!
De 25ste keer. Ik ga nu een poosje afkicken van de themadrang. Kijken of dat me lukt.
Wel één op tien blijven lopen hoor. Het gaat je in ieder geval goed af sinds 2011. With a little help from … Zo af en toe.