Wars ben ik van zinnen die ‘altijd’ of ‘nooit’ bevatten. Anderen zien dat anders: zo werd onlangs een journaallezer geprezen om zijn snelle en scherpe conclusie dat na 9/11 “de wereld nooit meer hetzelfde zal zijn, alles is veranderd”.
Toch kan ik niet heen om de agressie die sinds die tijd onmiskenbaar en steeds dichterbij aanwezig is. Het geweld en de ellende kruipen Europa in: Lesbos, Parijs, Brussel, Keulen… Zou er dan toch een uitbraak van een moderne pestepidemie gaande zijn?
Nee, ik wil er niet aan. En ik probeer het grote leed in mijn kleine wereld te compenseren. Ik bedelf mijn naasten onder mijn goede bedoelingen. Het mag toch nooit zo zijn, dat geweld altijd het laatste woord heeft?
Lisette, geweld heeft nooit het laatste woord.
Liefde overwint altijd
De liefde hoort het laatste woord te hebben! Laten we volhouden, ondanks alle ellende