Vandaag leeft alles en maakt geluid
Leven kraakt en dijt uit
Wat doodgaat wordt opnieuw verwerkt
Vergeten terwijl het wordt opgemerkt
De wind giert en wolken zeilen voorbij
Razende passie die nooit verstomt
Mijn zintuigen horen bij mij, bij mij
Blauwdruk voor een onkenbare toekomst
Pijn blijft in mijn hart
Ik zal je nooit vergeten
Ik word elke dag verlost
Zien is niet weten
Liefde niet te meten
Ben ik enkel de uitbraak van je droom?
Ik wil afstand vanaf de kasteelrand
Als je lekker ligt te chillen achter de kerstboom?
Ik wil afstand vanaf de kasteelrand
Pijn blijft in mijn hart
Ik zal je nooit vergeten
Ik word elke dag verlost
Zien is niet weten
Liefde niet te meten
Broeder Mabelus,
Wat een klaagzang. Net heb ik het drie keer gelezen en krijg steeds een kat voor de geest.
@Vorkbroeder: dat ervaar ik dus ook. Maar het klopt wel helemaal. Omdat de titel erop wijst dat het 120-woorden-verhaaltje gemaakt is in een ‘smartlappen-laboratorium’ en omdat de kat in het labo smart en of liefde probeert te meten met instrumenten die niet werken.
@Peter Mabelus: de titel maakt het goed, denk ik.
dag Peter,
ik las in de derde regel
‘wat doodgaat wordt opnieuw verwekt’ en vond dat zo oneindig schoon dat ik niet verder las, maar een hartje gaf. Twee zelfs!
Wat moet een vrije geest ook met 120 woorden?
groet je, Hilde
@Broeder Vork. Man, het is een smartlap!
@Nele. Dank voor de prachtige academische analyse.
“Livia, er komt een stukje van mij in die en die bundel en een gedicht van mij komt in een literair tijdschrift.”
“Papa?”
“Ja?”
“Weet je wat ik zo leuk vind aan jou?”
“Wat ik zo leuk aan jou vind is dat je zelf je grootste fan bent.”
Hilde, ik heb graag meer dan mezelf als fan.
Jij bent mijn laatste grote fan en komt uit het exotische Vlaanderen.
We gaan ooit een keer samen chillen.