Een irritant jochie was hij. Paultje kon niet voetballen, maar speelde dankzij de trainer – tevens zijn vader – wel in de hoogste elftallen. Paultje kon zo praten dat hij altijd gelijk had.
Irritante jongens worden gepest. Zo ook Paultje, maar dat scheen hem niet te deren. De eieren in zijn schoenen, limonadesiroop in zijn shampoo… Niets raakte hem. Zelfs toen we tijdens de training zijn spijkerbroek een halfuurtje in de vriezer hadden gelegd en weer aan het haakje hadden gehangen, kraakte alleen zijn broek.
Vrije trappen oefenen: een muurtje met Paultje in het midden en maar op zijn bebrilde hoofd mikken. Alleen zijn linker glas was als een monocle overgebleven. Maar Paultje gaf geen krimp: ‘Ach, het is maar een sportbril.’
Knap om altijd ingetogen te kunnen zijn. Wat mij betreft mag hij ze een keertje van katoen geven. Gewoon een fikse muilpeer.
@Levja. De ‘Paultjes’ heb ik meegemaakt. Ze waren irritant maar ook altijd de pineut. En de kleedkamer humor… ik heb het netjes gehouden; je wilt het niet weten.
@Han: de Paultjes heb ik ook meegemaakt. De Paultjes die gewoon verder gingen door Paul te blijven, de Paultjes die opeens veranderden van naam en de Paultjes die het niet meer zagen zitten en zich van het leven beroofden.
@Levja: als het je kan plezieren: ik heb ooit eens twee tanden uit de mond van een jongen geklopt omdat hij een Paulientje aan het jennen was.
@Han: ken je de Leontientjes?
@Nele. De Leontientjes…?
Han, met kleedkamer-humor bedoel je uiteraard voetbalkleedkamer-humor. Een wezenlijk verschil met basketbalkleedkamer-humor. Wij hadden trouwens een Theo. Een soort Paultje, vermoed ik. Hartje.
@Ewald. Ja, ik praat over een muurtje, dus voetbal. Overigens had het weinig met humor te maken. Bij mij hebben ze nooit wat geflikt. Kom nooit aan mijn kleding of haar, anders ga ik rossen! Op mijn werk wilden ze wel eens aan mijn stropdas ttekken; kan je maar één keer doen.
Dit ‘Paultje’ was bloedirritant. Hiermee wil ik niet zeggen dat pesten dan gerechtvaardigd is, ik deed er nooit aan mee, maar hij kon het wel verwachten.
Han, ik had wel begrepen dat het over voetbal ging. Ik bedoelde alleen te zeggen dat de ‘humor’ vaak per sport verschilt.
@Ewald. Op die manier. Bij het schaatsen ervaar ik dat inderdaad anders. Kan ook aan de leeftijd liggen. Want bij het voetballen was ik jonger. Overigens was er wel echte humor ook te vinden. Gelukkig!
Altijd en overal zijn er wel Paultjes. Dit is wel een heel stoere, moet ik zeggen. Leuk geschreven, Han!
@Han: de Paultjes en Paulientjes zijn een archetype, dat het meest gebruikt wordt om gepeste mensen neer te zetten: ze zijn irritant, ze passen niet in de groep en ze kunnen niet voldoen aan wat er van hen verwacht wordt.
De Leons en de Leontientjes zijn daar de tegenovergestelde variant van. Ze zijn populair en ze zijn juist heel erg goed in wat ze doen.
Toch worden beide typen gepest.
Om uiteenlopende redenen, soms om verschillende redenen en soms om gelijkaardige redenen.
Leontientjes worden bijvoorbeeld gepest als ze te veel kans maken om een glazen plafond te doorbreken.
Het is een verklaring waarom zoveel leidinggevenden niet helemaal op de juiste plaatsen zitten…
Beste Han,
Misschien beschermde pa zijn Paultje wel terecht.
Altijd de pispaal en het mikpunt is beslist niet grappig. het kan vreten.
Ik herinner me dat een mikpunt van mijn lagere school naar de middelbare school ging. Daar, in een andere omgeving, met andere klasgenoten, pakte hij de pestkop keihard terug.
Goed stukje.
Gr.+ <3,
Chris
@Chris. Dank je. Wat mensen elkaar aandoen. En waarvoor? Gelukkig heb ik dat pesten nooit zo ervaren.
Misschien kwam het wel door het pesten dat hij zo irritant werd? Ik supporter in deze in ieder geval voor Paultje.
@Irma. @Hekate. Hartelijk dank voor jullie reactie. Irritant zijn versus gepest worden: in dit geval bedoel ik de wisselwerking. Maar pesten is nooit goed.
Tragikomisch stukje.
Mooi geschreven!
Een bijzondere jongen, deze Paultje.
We zien hem alleen door de ogen van anderen. Hoe zou hij het zelf beleefd hebben?
Hartje