Schrijf mee!
« »

Fictie

Overleven

8 juni 2016 | 120w | Katie | 9

Ik ben niet lang alleen geweest.
In rap tempo vermenigvuldigde ik me. Eén werd twee, twee werd vier, vier werd zestien, en nu zit ik met een paar miljoen nakomelingen op de zachte, witte huid van de heup van mevrouw Sorgdraeger. We smullen, alleen voor ons hoorbaar, van haar hoornlaag en sommige veelvraten zijn al bij de epidermis aangekomen.
‘Dat wordt occlusie therapie,’mompelt de dokter.
Voor we het weten worden we bedolven onder een dikke laag witte smurrie, die wordt afgedekt met een doorzichtige pleister. Sommige van ons leggen al snel het loodje, maar ik vreet me met alles wat ik in me heb een weg tot op het bot. Desnoods ga ik er dwars doorheen! I ‘m a survivor!

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Katie of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

9 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »