‘Khayelitsha’ klinkt als een belofte De vertaling is ‘Nieuw thuis’.
Wie in Kaapstad over de N2 rijdt, houdt ramen en deuren van de auto stevig gesloten.
Het uitzicht op de duizenden krotten die tegen de heuvels geplakt lijken is bijna surrealistisch. Gebouwd van golfplaten, stukken hout en karton houden ze elkaar in evenwicht.
De mannen, vrouwen en kinderen die in rijen hun behoefte doen langs de snelweg zijn helaas meer dan echt. Er zijn veel te weinig voorzieningen in dit getto voor de zwarten, en er zijn veel te veel mensen.
Bij ieder stoplicht proberen ze iets aan de rijke blanken te slijten: ramen wassen, zonnebrillen, selfiesticks. Niemand gaat op hun aanbod in. Gelaten sjokken ze verder. Een uitzichtloos bestaan.
@Katie, droevig dat de Apartheid alleen op papier is afgeschaft. Goed weergegeven.
Je schetst hier een indringend beeld van de armoede en troosteloosheid,
Heel aangrijpend, Katie,
>3
@ Ewald. Ik ben echt geschrokken van wat ik daar gezien heb. Ook de strijd tussen black en coloured. Wat doen mensen elkaar toch aan!
@ Nel. Dank je wel. Het greep mij ook aan om dit te zien.
Een lelijke realiteit mooi neergezet.
Goed stukje Katie. Triest dat de kloof tussen arm en rijk steeds groter wordt. Het grote graaien is nog niet voorbij.
@Katie, wat een “echte” observatie.
Beste Katie,
Heldere en concluderende obeservatie!
Gr. + hartje,
Chris
Zuster Katie,
Het blijft lastig om vanaf de passagiersstoel mee te kijken en niets te doen.
Kunnen we niet ergens een flinke fruitmand voor ze regelen?
@ NeleDeDeyne @ Nyceway @ Levja @ C.P Vincentius bedankt voor jullie reacties!
@ VmetdeVork
Steeds meer reisorganisaties organiseren Township Tours. Kunnen toeristen, tegen betaling, met eigen ogen de ellende zien. De opbrengst wordt in projecten gestoken, maar ik blijf er een dubbel gevoel bij houden.