‘Maar pa, waarom mag ik dan niet mee?’
‘Het is een ongelofelijk gevaarlijke reis, zoon. Jouw oom en ik hadden het de vorige keer niet gemakkelijk. En als jou wat zou overkomen? Hoe zeg ik dat tegen je moeder?’
‘Maar ik ben toch volwassen?’
‘Je bent vijftien, jongen. Dat is een aardig end op weg, maar nog te jong om een gezin stichten.’
‘Een gezin? Daar gaat het niet over. Ik wil gewoon reizen, pa. Toen ik meeging naar naar oom Marco in Soldaia, was ik tien jaar. Waarom is mijn leeftijd, ruim vijf jaar later, ineens wel een probleem?’
‘Zwijg! Goed je mag mee. Maar één zeurmoment, Marco Polo en je kan direct terug naar je moeder in Venetië.’
H2OWritez, dan weten we nu eindelijk hoe het met Marco is begonnen.
Ewald, het was gewoon een kwestie van genoeg zeuren …
Wat een leuke invulling van het weekwoord, H2OWritez!
Met plezier gelezen + hartje
Dank je Nel.
Mijn verbaasmoment (2e deze week) was dat de Polo’s in de Krim een handelsmaatschappij hadden. Soldaia was Venetiaanse handelspost daar.
Door geschiedenis-research voor een lang verhaal (over IJslandse vikingen), mijn actieve interesse in financiële markten (favoriet is Armstrong Economics blog) kom ik de Krim, in de diverse tijden tegen als een belangrijke plek. Het is dus niet raar, dat de Russen dit deel weer wilden terughebben (warm-water politiek), net als Georgië en Oekraïne (Kiev Rus).
Maar vergeet ook niet ‘The Charge of The Light Brigade’.
Verhalen en geschiedenis kunnen niet zonder elkaar. Scheppen ook inzicht. Deze week veel geleerd. Zou je niet direct verwachten van het redelijk simpele woord polo. Goed stukje.