“Mijn naam is Legioen, wij zijn met velen,” schreeuwt hij onophoudelijk. Hij staat langs de kant van de weg met zijn handen omhoog. De meeste voorbijgangers lopen gewoon door. Af en toe kijkt er iemand om. Hij past bij het straatbeeld, zoals de zwerver met de daklozenkrant bij de supermarkt hoort.
Soms loopt hij mensen achterna; tikt ze op de schouders en vraagt om muntgeld. Ze schudden hem van zich af als een lastige vlieg.
“Wat is dat voor een meneer?” vraagt Jip aan zijn moeder.
“Kom, doorlopen, je weet maar nooit …”
Jip rukt zich los en rent naar de man.
“Wat heb jij een rare naam en waarom schreeuw je?”
“Ik ben niet alleen.”
“Nee, wij zijn samen nu.”
Een bekend beeld, Nel. Door de bezuinigingen in de geestelijke gezondheidszorg zie je deze mensen meer en meer. Triest. Hartje!
Klopt, Ewald.
Dank voor je reactie en hartje.
Mooi, die tegenstelling tussen dat jongetje en die trieste figuur.
De puurheid van het kind en de “vertrapte”.
Mooi, Nel. De verwondering van een kind dat nog onbevangen naar de wereld kijkt. Geen lastige vlieg maar iets bijzonders.
Levja, Marlies en Niceway, dank voor jullie reacties, die de kern van mijn verhaal goed weergeven.
Lekker nuchter die Jip!
Kinderlijk eenvoudig eigenlijk, volwassen zijn dat nog wel eens vergeten…
Sorry, iedereen heeft mij sympathie, maar zodra ze op mijn schouder tikken of ontwijkbaar dwars voor me gaan staan, roept dat mij voornamelijk irritatie op.Wat kan of wat niet weten deze mensen donders goed. E zijn diverse hulpprogramma’s van b.v. het Leger om ze uit de problemen te halen. Ze krijgen kost, inwoning en een klein zakgeld. Aanpassen is een keuze, terwijl je de consequenties weet. hetzelfde geldt voor niet aanpassen.
Maar dat is een zwaarwichtige reatie op een stukje dat- mede door de inbreng van het kind- lichtvoetig is.
Groet plus hartje,
Chris
@C.P.V. : ‘onaangepasten in psychose’ weten niet altijd wat ze doen of wat ze aanrichten. En ze lopen vaak weg als ze niet in een gesloten instelling terecht kunnen.
@Katie: niet lekker nuchter, die Yip. Onwetend en heerlijk onbevangen dan weer wel.
@Nel: treffend geschreven.
Zuster Goudriaan,
Een mooi verhaal. De nuchterheid van een kind is mooi beschreven.
Katie en Alice, hartelijk dank voor jullie reacties.
Dank, Chris!
Helaas zijn er mensen die ondanks alle sociale voorzieningen tussen wal en schip raken.
Ze kunnen het tempo van de maatschappij niet bijbenen. Een opname voor psychiatrische patiënten is steeds moeilijker.
Klopt wat je zegt, Nele. Dank voor je reactie.
En ook dank broeder Vork.
De verwarde man, mooi neergezet, met het kind dat in zijn verhaal meegaat; veel volwassenen lopen er dan met een boog omheen
Dank je wel, José.
Je verwoordt het mooi.