Schrijf mee!
« »

Liefde, Mensen

Lokroep

25 april 2016 | 120w | Nel Goudriaan | 12

Vanuit de verte hoort zij hem roepen:
“Word wakker, Alice.”
Ze voelt hoe hij haar hand vastpakt. Ze wil iets zeggen, maar haar lippen lijken verzegeld. Het wordt stil; de beelden trekken voorbij.
Ze loopt in een vallei vol bloemen. De geuren bedwelmen haar, de kleuren zijn van een onbeschrijfelijke schoonheid. Kinderen in witte kleding plukken ze met handenvol tegelijk. Er klinkt zachte vioolmuziek en ze hoort de klanken van een harp.

Dan is er weer de pijn, die in scheuten door haar lichaam trekt. Het wordt donker. Ze is koud tot op haar botten.
“Dokter, mag de morfinepomp iets hoger? Ik zie dat ze weer pijn heeft.”

Ze ziet hoe hij haar met uitgestrekte armen opwacht.
Nog even blijven …

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Nel Goudriaan of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

13 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »