President Gerbrand Philipsen dribbelde met korte passen achter mevrouw Van Bloemendaal aan in de richting van de buitendeur. Haar bloed pompte als een razende door haar aderen en al haar spieren stonden strak gespannen, als de snaren op een perfect gestemde gitaar. Vlak voor de drempel wist Philipsen haar in te halen en hield hoffelijk de deur voor haar open. Hij ontdooide haar onderkoelde blik met zijn bruine ogen.
Zij zuchtte.
“Och Gerbrand, wat moet ik nu? Ik kan dit nÃet over mijn kant laten gaan. Omdat Jansen zo nodig van een overtollige partij lamellen van een klus op Soestdijk af wil, zouden mijn handgeknoopte gordijnen uit het clubhuis moeten verdwijnen. Het is bij de beesten af!”
“Koest, Anneke. Koest.”
Haha: prachtig vervolg met een ontluisterende ontknoping. Ruzie over handgeknoopte gordijnen en een verschuiving van de machten in het clubhuis. (Ik gaf een , maar het zou kunnen dat de teller het bij mij niet doet.)
Dank voor je vrolijkmakend commentaar Nele, daar kan geen hartje tegenop.
Had deze nog niet gezien. Ik zag III, dus ik dacht zoeken naar de vorige afleveringen. Dus ik lees andersom. Maar het genieten is er niet minder om.