“Een half ons dun gesneden rookvlees, alstublieft.”
“Komt voor elkaar, mevrouw, mag het ietsje meer zijn?”
“Nee, ik wil vijftig gram.
…
Tachtig gram biologisch gehakt graag. Precies genoeg voor een bal.”
“Anders nog iets?”
“Eh, even kijken. Wilt u die karbonade voor me afwegen?”
“Honderdtwintig gram.”
“Dat is teveel. Wilt u die ernaast even pakken?”
…
Intussen groeit de rij in de slagerij gestaag. Mensen schuifelen ongeduldig heen en weer.
Als de dame het zesde karbonaadje laat afwegen, is het geduld van een man, gekleed in een donkerblauw pak, op:
“Komt er nog wat van? Mijn lunchtijd is niet oneindig lang.”
“Mijn tijd is ook kostbaar,” roept een ander.
“Kalm blijven. Blieft u allen een stukje worst?” vraagt de flegmatieke slager.
Ik wil ook zo’n slager!
Hier worden de slagers steeds zeldzamer. We hadden ooit ook een flegmatieke slager. Weggedreven door de supers.
Als ik mezelf hoor grinniken is’t goed. Heb mezelf duidelijk gehoord.
Prima buitenboek, ik wilde het deze week eens luchtig houden.
Levja en Sanne, bedankt voor jullie reactie
Slagers zijn altijd zo flegmatiek, lijkt het wel ☺
Wij hebben in ons dorp ook nog zo’n slager! Leuk, Nel!
@Ewald @Irma
Bedankt voor jullie reacties. Wat leuk, dat de flegmatieke slager een zo herkenbare figuur is.
Zuster Goudriaan,
Dat werkt dus niet alleen bij kinderen.
@BroederVork in ons hart blijven we allen het kind, dat blij kan worden van een stukje worst bij de slager. Het is vooral het gebaar, dat vertedert. Waar krijg he zoiets nog aangeboden?
Op onze markt deelt de man van de Turks brood/olijven/feta kraam aan iedere wachtende een olijf uit. Niemand heeft het zo druk als hij. Er staan rijen mensen…Het werkt dus!
Dank je, Katie.
Wat een leuk verhaal over die marktkoopman!