Trots sta ik op het station, fier rechtop in mijn nieuwe uniform. Mijn nieuwe rang goed zichtbaar op mijn schouders. Mijn ondergeschikten op de kazerne zullen me vanaf vandaag met nog meer egards behandelen. Ik haal diep adem, mijn borst zet uit, het leven lacht me toe.
Een dame in een bloemetjesjurk met een touwtje om haar middel kijkt me aan en doet een stap in mijn richting. Haar sjofele boodschappentas op wieltjes wiebelt achter haar aan. Waarschijnlijk is ook zij onder de indruk van mijn verschijning.
Maar dan gaat mijn droomwereld aan diggels. Een simpele vraag van haar kant heeft dit tot gevolg. Waar is die steen waar ik onder kan kruipen?
āGut meneer, is u van de fanfare?ā
Hahahaha, geweldig!
Leuk geschetste situatie, Machteld (de diggels vind ik persoonlijk wat minder mooi). Wel een
voor het geheel.
Wat een hilarisch stukje!
Ja Ewald, dat had natuurlijk ‘diggelen’ moeten zijn. Je hebt gelijk. Bedankt voor je feedback.
Heerlijke humor! Leuk geschreven!