‘Muziek? Ikke? Zoiets met trompetgeschal en rondhuppelen?’
Geschokt reageer ik op zijn suggestie. Ik, met mijn gevoel voor ritme, met mijn muzikale talenten, hoe kan hij me dat nu voorstellen? Hij weet toch wat ik kan en wat voor mij absoluut onmogelijk is?
Hij buigt naar voren, kijkt van links naar rechts, het is alsof hij een intiem geheimpje met me wil delen. Schor fluisterend komt het over zijn lippen.
‘Je moet infiltreren.’
‘Watte?’
‘En van binnenuit sabotage plegen. Jij kan dat als geen ander, jij bent in staat om heel het muzikale korps zichzelf te doen laten opheffen. Ik kan het niet langer verdragen, wekelijks lopen die gekken door de straat te marcheren. Ja, jij moet bij de fanfare.’
Dus dáárom zie ik nooit meer fanfares!
@Ewald, ik wist dat ik goed was, maar niet dat ik landelijk zo’n grote invloed zou kunnen hebben,
Dank je wel voor je
Hillarisch!
Heel leuk bedacht, Dana.
Dank jullie wel, Odile en Nel
Doe het Dana, dan zijn we van ie ellende verlost!
Vind het wel iets voor jou, Dana.
Geinig stukje.
Ik bezwijk niet onder de druk, ik zwicht niet, wanneer ik infiltreer doe ik het zo steels, dat niemand het in de gaten heeft, @Han, bedankt voor je reactie.
@Levja, wat vind je wel iets voor mij? Sabotage?
Bedankt voor je complimentje
Hahaha… geweldig! Ik zeg: Doen!