‘Over Simon Eduard Xantippe wordt hier niet gesproken,’ zei haar pleegmoeder.
‘We komen toch niet uit blik?’ antwoordde ze. ‘Je schrijft het trouwens met ks.’
‘Houd je brutale kop! Hoe kom je aan dat gat in je panty? En je gaat niet meer naar het graf. Ze deugde niet!’
De herinnering aan het geluid van het karretje met de kist over het grindpad deed haar huiveren, net als het geluid van de stilte door te zwijgen.
Ze dacht aan de woensdagmiddagen van vroeger. Op haar knieën verzorgde ze het familiegraf dat die naam niet verdiende. Er zat een gat in haar panty; ze had weer wat uit te leggen.
Tegen de onderkoelde herfstgrond zei ze: ‘Bedankt voor de pannenkoeken, oma.’
Doet mij denken aan het telefoonalfabet. Oma lijkt me wel de meest gezellige van deze familie. Kleindochter lijkt gelukkig op haar.
@Levja. Inderdaad, het telefoonalfabet om bepaalde woorden te verdoezelen.
Gebeurt nogal eens dat kinderen een door ouders verstoorde relatie met hun grootouders hebben. Triest.
Han, het duurde even voor ik hem begreep! Leuk gevonden!
@Ewald, dank je en… vooral leuk om weer wat van je te horen! Alles goed?
Het gaat goed, Han, ik hoop met met jou en ieder ander ook.
Op schrijfgebied concentreer ik me nog even op een komende gedichtenwedstrijd.
Vanaf half november denk ik weer vaker op 120w aanwezig te zijn en tot die tijd misschien nu en dan tussendoor, zoals gisteren en vandaag.Werd ook wel weer eens tijd natuurlijk; ruim tien weken heb ik niets geplaatst.
@Ewald. Veel succes en ik hoop je hier eerdaags weer regelmatig aan te treffen.
Een heel drama in kleine bewoording. Mooi.
@Irma. Hartelijk dank!
Een triest verhaaltje. Mooi beschreven.
@Marlies. Hartelijk dank!
Helaas ken ik zo’n familie. Was niet mee te leven. Heel mooi weergegeven Han!
@Marlies. Dank je! Ja, trieste zaak.
Mooi, Han. Zoveel in 120 woorden. Het verlies van een zielsverwant.
@Nyceway. Dank voor je leuke reactie!