‘Bereidt u zich maar op het ergste voor,’ had de dokter gezegd. De dood, want wat was er erger dan ‘het ergste’?
Spelen en leren, je weet wat dat is. Fietsen en zwemmen verleer je nooit. Allemaal ervaringen.
Hoe kon ze zich voorbereiden op iets onbekends als doodgaan? Ze heeft pijn, ja, maar dat heeft ze wel meer. Zou je intuïtief weten wat doodspijn is? Het laatje met morfinepleisters laat ze dicht om het einde open te laten.
Ze kijkt naar de bomen die groen worden en ziet dat volgend jaar ook weer gebeuren, of niet.
Kinderen zijn buiten aan het spelen en lachen. Ervaringen opdoen, voor later. Later zijn er weer andere ziektes. Leven is ervaren, soms niet leuk.
Volgens mij is dit nummer 120!
Volgens mij ook, gefeliciteerd Han! En uit interesse: heb je het idee dat je de afgelopen 120 stukjes gegroeid of veranderd bent qua je schrijven? Heb je iets opgestoken?
Gefeliciteerd, Han! Op naar de 1200!
@Frank. Dank je hartelijk. Zeker nuttig geweest. Kort en bondig schrijven pas ik nu ook toe bij langere verhalen.(Hoop ik dan.)
Inhoudelijk hoop ik niet veranderd te zijn: qua genre, stijl et cetera.
Ewald, hartelijk dank!
@Han: leef en lief het leven. Proficiat. Op naar … vul zelf maar in …
@Levja. Wat een ellende: zojuist naar de supermarkt geweest. Al die camera’s, al die vrouwen achter me aan. Het valt niet mee om een 120w-schrijver te zijn…
@Han: ’t Is niet eenvoudig eenvoudig te blijven.
@Levja. Het valt niet mee, Levja.
Han, gefeliciteerd met je 120ste stukje.
Mooi en filosofisch van inhoud.
@Nel, hartelijk dank!
Gefeliciteerd met de 120e Han. Dat er nog vele mogen volgen!
Gefeliciteerd met de 120e Han. Mooi jubileumstukje. Hartje.
Ik ben nog maar een rookie met precies 60 stukjes vandaag.
@H2OWritez. Dank je. Nog even doorzetten en je bent er ook!
Diep voor zo’n feestelijk nummer. Hartje
@Valerie. Dank je hartelijk!
Een prachtig stukje, je 120e!
@Katie. Dank je wel!