Mary, een jonge blondine uit de buurt, wist hoe ze menig mannenhart sneller moest laten slaan. Argeloos liepen ze steevast in haar web, als ze met grote wazige ogen vroeg: “Mag ik een Bloody Mary van je?”
Op een dag liet ze haar oog vallen op een lange slungel met warrig donker haar en een veel te strenge bril. Hij leek het ideale slachtoffer, maar hij antwoordde: “Een blonde merrie, wat is dat?” Heel even was ze uit haar lood geslagen, zoiets had ze nog nooit gehoord.
“Grapje!” riep de jongeling, “ik ben Marko, zet je erbij, Xantippe.” En met zijn hand op haar dij legde hij haar uit dat die naam eigenlijk “blonde merrie” betekent. Het ijs was gebroken.
Mijn ijs ook. Gesmolten als sneeuw voor de zon.
Heel gevat en vooral de beschrijving van de lange slungel en dan de hand op haar dij! Hartje van mij.
leuk Benny.