De training was zwaar geweest. Voordien had ik nimmer in stiletto’s gestaan, pumps vond ik al moeilijk genoeg. Een hele uitdaging om honderd meter hard te gaan lopen op die ondingen.
Net voordat het startschot klonk, hoorde ik haar roepen: “Zet em op, pap!”
Ik dacht terug aan hoe hoe moeilijk ze het had gevonden toen ik mij ging kleden als een vrouw. Toen ik borsten kreeg en uiteindelijk de finale verbouwing liet doen. Ze had het allemaal niet zien aankomen.
“Toch blijf je voor altijd mijn paps”, had ze gezegd toen ze me daarna opzocht in het ziekenhuis.
Shit, iedereen is al weg! Ik ren tot ik erbij neerval. Net over de finishlijn. Ben ik nog eerste geworden ook!
Alleen al een hartje voor de inventieve wijze waarop je die hak verstopte.
@Hay, dankjewel. Leuk dat je em hebt gevonden. Verstoppen viel nog niet mee. Ik wilde wel dat het over het themawoord zou gaan.
Dat is je dan helemaal gelukt, Ineke.
@HAY, dankjewel
Je hebt het themawoord mooi verstopt, beetje vergelijkbaar met mijn stukje. Mooi hoe de dochter haar vader als paps blijft zien, zonder de verandering af te wijzen
Dag Ineke,
‘Dat was allemaal niet gemakkelijk voor haar.’ vind ik een overbodige herhaling van ‘Ik dacht terug aan hoe hoe moeilijk ze het had gevonden’.
@Han, ja, ik snap je bezwaar. Ik zie het echter wel als twee verschillende dingen. Ze had het moeilijk gevonden toen haar vader in een vrouw ging veranderen, want wie en wat is je vader dan? En dat het niet gemakkelijk is voor haar, daarmee doel ik op het feit dat het lastig is voor haar om haar houding jegens haar vader te bepalen. En dan komt ze tot de conclusie dat haar vader haar paps blijft.
Misschien is het nuanceverschil toch te vaag aangegeven?
Dankjewel voor je reactie. Ik denk na over een verandering.
Dag Ineke,
Dat nuanceverschil lees ik er inderdaad niet in. Dan zou ik ‘Dat’ in ieder geval vervangen door ‘Het’.
Het nadenken over een verandering ontlokte me, in de context van het verhaal, een glimlach
@Han je hebt gelijk wat het betreft. Ik ga iets veranderen.
@Han, zo beter?
Ze is in ieder geval een goede stilettorenner. Het is een beetje tragikomisch. Ik zie het voor me als een Belgische komediefilm in de stijl van ‘De helaasheid der dingen’. Mooi.
@Ineke. Ik lees twijfel, verdriet, maar vooral overwinning. In letterlijke en figuurlijke zin van het woord. Mooi gedaan. Het uitroepteken aan het einde was daar niet eens voor nodig wat mij betreft.
@Karin, dankjewel voor het lezen en je reactie. Het uitroepteken maakt dat de zin op het einde anders klinkt. Zonder vraagteken klinkt het als het vaststellen van een feit, zonder, klinkt het als verbazing.
@Annemieke, dankjewel voor je mooie reactie.
@Han, dankjewel voor je waardering.