Ze hadden hun dorst gelaafd aan het meer van Tsipraska. Traag voortgedreven door een zuidelijke wind hingen zij nu boven de woestijn. Ze waren te zwaar geworden en voelden dat ze gauw iets moesten doen. Vooral dochterlief kreunde baarlijk door de ballast die ze met zich meedroeg. Ze was erg gulzig geweest.
Moeder Wolk die de nomaden een feest had beloofd begon zich ernstig zorgen te maken.
‘Dochter,’ zei ze. ‘Je mag wenen, maar let er op dat je slechts de helft van je tranen vergiet. Alleen zo kunnen wij een tapijt van Jericho creëren. Opstandingsplanten zijn zo gewend aan de droogte dat ze zich wel eens dood kunnen schrikken. Net zoals te veel liefde voor ons fataal kan zijn.’
Wat een fantasierijke invulling van het themawoord.
Het enige dat ik me afvraag, of de slotzin met uitleg erbij zou moeten of niet.
Maar dat is een kwestie van persoonlijke smaak.
Heel leuk om te lezen.
Ik moest even googlen om het hele verhaaltje te begrijpen, maar dat was wel de moeite waard. Knap geschreven.
Nele!
Ziehier het voordeel van een Herfst-Zomer.
Rob.
Eigenlijk is die hele laatste alinea een uitlegstukje. Toch stoort het mij niet. Als dochter zich voor het eerst samen met moeder aan haar taak wijdt, is die uitleg op zijn plaats.
Een fantasierijk en mooi uitgewerkt stukje.
In de zin die begint met 'Moeder wolk…' mis ik wel een paar komma's.
En… gefeliciteerd met je weekwinnaarschap!
Het bewijs dat ieder anders leest, is weer eens geleverd. Laat dat vooral zo blijven. Anders krijgen we stukjes die allemaal op elkaar gaan lijken.
Moest ook even googelen, maar ik vind het erg mooi beschreven.
Zuster Nel,
Gefeliciteerd met de weekwinnaarschap.
Ook dit verhaal heeft me geboeid.
Ook ik ben gaan opzoeken om er meer van te begrijpen.
VmetdeVorK.