Steentjes in de punt van mijn schoen
schoppen tegen mijn tenen
die op hun beurt
trappen tegen mijn schenen
zodat ik bijt
op het puntje van mijn tong
en helaas
weer het foute liedje zong
En niet kan rijmen
geen woorden
geen logica
slechts smurrie
versierd met blablabla
En knipogen
om niet te hoeven kijken
of dansen
om blikken te ontwijken
Er zitten steentjes in mijn schoen
bij de bal van mijn voet
zodat ik verder loop
terwijl ik stoppen moet
Omdat de onzin groter wordt
met elke stap een te ver
en als ik opgeef
ben ik er
Er zitten steentjes in mijn schoen
in mijn gedachten en mijn hart
maar nooit in mijn woorden
dat hou ik apart
Des te meer ik van je lees, des te nieuwsgieriger denk ik te zijn naar wat je zegt niet te schrijven.
Aan de andere kant huiver ik te veel voor wat ik denk dan te moeten lezen.
Mooi stukje weer, mijn voet (rechts) doet zeer.