Zijn ogen waren wonderlijk blauw, zijn benen krom, zijn handen sterk en gevoelig. Hij had een buik die hij, eenmaal gelegen, van rechts naar links drapeerde. In zijn bilspleet zat een tattoo. Zijn halskuiltje geurde naar verrukkelijke horizonten. Hij strooide met bloemblaadjes. Zijn stem was ongehoord rauw, zijn neus plat en vast ooit gebroken en de kleur van zijn rappe tong zachtroze. Zijn krullen dansten en in zijn benen zaten kogels. Hij deed zich voor als een eeuwigdurend feest.
Zij trok hem na; hij bleek een beest.
Op duistere missies was hij naar smerige plekken vertrokken waar hij walgelijke dingen had gedaan. Hij was een moordenaar pur sang. Het genetisch afval had zich wel, waar dan ook, met babyzeep gewassen.
Lieve Milli, dit stukje gaat niet over liefde. Hartje en kus
‘ en vast eens ooit gebroken ‘. Eens of ooit, dit is dubbelop.
@Peter, ik denk het ook niet. Kus terug.
@Han, klopt, het is hersteld.
Bijzonder stukje Mili. Deed me denken aan die creep achter zijn naaimachine uit Silence of the Lambs. Ben even zijn naam kwijt. Bill heette die geloof ik. Schrikhartje van mij.
Edit: Nog even snel opgezocht. Jame ‘Buffalo Bill’ Gumb heette hij.
En weer het Beest in een andere gedaante
Een wolf in schaapskleren. Goed geschreven, mili.
Uiteraard een hartje
@Mien, jij schrikt niet van mij.
Heb net naar jouw creep gekeken en je gelooft me niet: alle creeps kunnen naaimachinenaaien.
@Nel, je herkent me weer?
Blijkbaar moet ik beesten losschrijven.
Dank voor jullie waardering.
Je slaagt er elke keer weer in om een bijzonder stukje te schrijven, Mili. Toch heb ik ook af en toe mijn twijfels. Voor mij drijf je hier net iets te veel op dat bizarre sfeertje. De clou wordt mij niet echt duidelijk.
hartje. Ik lees het morgen nog eens en besluit dan of ik er nog een ingelogd hartje aan toe ga voegen. 
Maar goed geschreven is het zeker. Daarom toch vast een inlogloos
@Hay, ten eerste dank voor je compliment. Ik kan je maar een ding zeggen: de werkelijkheid overstijgt de fictie. De clou is: psychopaat gebruikt babyzeep, perfide walgelijkheid versus onschuld. Geen idee of ik nog een geloogd hartje van je krijg.
@Mili – Een aanmoedingingshartje van mij. Ik ben het wel eens met @Hay. De toon en het ritme drukken kwaadheid uit, of misschien zelfs verbittering.
Toch vind ik het al met al te feitelijk, te opsommerig. Hierdoor dwing je mij als lezer iets te voelen, maar ik voel me niet verleid, voel me deze conclusie opgedrongen. Ik kan niet ontsnappen uit deze conclusie, geen vragen stellen, niet wikken of het waar is wat het verhaal me vertelt. Het is juist op dat vlak dat teksten me raken.
Ik ga graag de discussie met je aan of je je in mijn analyse kunt vinden, ter lering voor jouw (en mijn) VOLGENDE verhaal.
@Leonardo, hoewel ik niet denk dat je aan waarheidsbevinding hoeft te doen, begrijp ik je argumentatie in de zin dat ik door opsomming niet verleid maar instrueer; leerstof voor een volgend (woedend) verhaal. Dank je hartelijk voor de altijd waardevolle feedback.
een monster met babyzeep!