Mijn tante geeft een kopje thee aan mijn nicht en roert er suiker doorheen. Dan geeft ze haar een koekje aan.
Ik geef mijn broer een por. ‘Eline is dertig en kan nog niet voor zichzelf zorgen.’
‘Inderdaad. Ik zag ze in de stampvolle tram hier naartoe. Eline had een zitplaats en tante Marja stond ernaast! Wij hebben geleerd dat je opstaat voor ouderen.’
‘Net vroeg Marja welke boodschappen Eline nodig heeft. Rare band hebben ze tegenwoordig. Lijkt me ongezond.’
‘Wat vind jij daar nou van?’ vraag ik een neef. Hij volgt mijn blik naar Eline en Marja.
‘Wat is ze sterk, hè?’ antwoordt hij.
‘Sterk? Wie? Eline of Marja?’
‘Eline natuurlijk. Heel knap hoe ze met die reuma omgaat.’
Leuke draai aan het verhaal.
Je weet vaak ook de achtergrond niet van iemands gedrag.
Hartje van mij.
Precies Marjo. In het kader van Wereld Reumadag, aandacht voor een vaak onzichtbare ziekte.
inderdaad mooi stukje over niet te snel oordelen, overigens moet je mi iemand met handicap ook weer niet te gauw gaan pamperen.